Günlerden Cuma- Yolun Kendisi
Bu kadar bilinmezliğin ortasında tek bildiği yolda olmaktan ve o yolda kendini bulmaktan keyif aldığıydı. Evet, korkuları vardı ve bunlar hayata, yaşama dairdi. Korkuları olmadan yaşamın da olmayacağının farkındaydı. Bu kadar düşünce içinde, eline en sevdiği kalemini ve defterini alıp yazmaya başladı. Korkularını, endişesini yazdı, küçük Derin’i yazdı. Uzun uzun yazmak netleştirdi aklındakilerini…
Şöyle bir cümle yazmıştı: “Eğlenerek yaptıklarımı yapmaya devam etmek istiyorum”. Evet, asıl mesele buydu. Sonra düşündü, düşündü ve akşamdan yapılan plan hiç de eğlenerek yaptığı, yapmayı hayal ettiği şeylere uygun değildi. En azından eğlenerek yapmayı düşlediği şey olmaktan çıkmıştı, göreve dönüşmüştü. Sanki yapması gerekenler listesi vardı ve o liste bir türlü tamamlanmıyordu. Küçük Derin’i düşündü. Eğlenerek yaptığı oyunlarında hep bir amacı olması gerektiğini, eğer amacı yoksa onun işine yaramayacağını, onu besleyemeyeceğini düşünen insanlar vardı etrafında. Eğlence olarak görülen hiçbir şey yoktu.
Etrafındaki insanlar gerekli, -meli, -malı, lazım cümleleri ile konuşan insanlar… Derin neden onlar gibi konuşmaya başlamıştı yeniden. Bunu fark edeli, cümlelerinden çıkaralı epey zaman olmuştu halbuki. İlk fark ettiği zamanlar da, tabiri caizse kendini dövdüğü zamanlardı. O zaman bir grupta fark edilmişti. Ve o zamandan itibaren bırakmaya çalışıyordu ve yeniden yaşamına ne zaman kattığını hatırlamıyordu. Evet öğrendiklerimiz kolay kolay hayatımızdan çıkıp gitmiyordu. Ara ara deniyor, karşımıza çıkıyor, kendi sesimizi bulamamız için konuşuyordu sanki…
Derin bir an bu düşüncelerle durup bekledi. Düşüncelerin gelip geçmesine izin verdi. Biliyordu sadece geçip gitmediklerini. Onlarla beraber değişip dönüştüğünü, kendi sesini, yolunu bulmaya yaklaştığını biliyordu. Ve bu dönüşümlerin hayatında karşılık geldiği yerleri seviyordu. Kendi değişimine şahit oluyordu, yolun kendisi oluyordu. Yolda kalmayı, yolu keşfetmeyi seviyordu.
Bilmediklerinin ve anlamlandıramadıklarının yanına korkularını, sevgisini katarak yaşamla yeniden yola çıktı Derin. Bu yol hiç bitmeyecekti aslında ve en güzeli de bitmemesi değil miydi zaten? Kendini keşfetmeye açılan bu yolu sevgiyle selamladı, gülümsedi ve yürümeye devam etti.
Görsel: Veronica Park
