Eller

Merhaba,

Bu kelime ne kadar güzel, değil mi?

Bir selam veriş, bir seni gördüm deyiş, bir sana değer veriyorum haberi… Sadece bir kelime ve içinde yığınlarca anlam. Hayat gibi…

Hayat da hepimiz için bir tane, ama içinde ne kadar çok şey barındırıyor. Hiçbirimizin hayatı birbirine benzemiyor, farklı parmaklar gibi. Aynı ele (ebeveyne) ait olsak da farklı çocuklarız.

Elin ayası küçük olabilir, büyük olabilir, ne önemi var? Parmaklar kısa olabilir, uzun olabilir, ne önemi var? Elimiz işlevi önemli olan, olmasının varlığı ile bizi zenginleştiren uzvumuz.

“Diğerleri de öyle ama” derseniz, ben de size “biraz daha fazla öyle ama” diyebilirim.

Hayır, hayır, ayrımcılık yapmıyorum. Sadece ellerimin hakkını vermek istiyorum.

Bacaklarım beni taşıyor, durduğum yerde ve hatta ilerlerken, sağa sola hareket ederken…

Omuzlarım kollarım için bağlantı noktaları, hareket ettiklerinde kanatlarımın yerini hatırlıyorum. Eskiden kanatlarımız olduğuna inanılırmış ve kürek kemiklerimiz biz insanların kanatlarımız kırıldıktan sonra bize kalan hatırlatıcılar. Yani omuzlarımızdan meleksi varoluşumuza giden bir yol da var.

Örnekler çoğaltılabilir, belki siz de bu konuda örneklerinizi verebilirsiniz.

Peki ya eller, neden önemli? Ya da neden daha da önemli?

Çünkü yazmak benim için önemli. Kalem tutmak, kalemle yazmak, boya kalemlerini tutarak resim yapmak, yapboz parçalarını tutarak bir araya getirmek, yemek yapmak, kaşığı tutarak yemeği karıştırmak, el ele tutuşmak da önemli. Dokunmak ve parmaklarımın ucunu hissetmek önemli. Yoğurmak ne kadar zor ve ellerle yapılabiliyor. Ellerle yapılıyor birçok sanat eseri.

Sanat yapmak bu dünyada kendin olmanın en büyük göstergesi, çünkü zorla olmuyor, hele zihinden hiç olmuyor. Daha derinlerde bir yerden gelmesi gerekiyor sanatın ve akması gerekli. Parça parça gelmiyor sanat. Gürül gürül akıyor, bedenin içinde yerini buluyor ve ellerden dışarıya yansıyor. Bir ses sanatçısı da sanat yapıyor sesiyle, ama ellerini kullanmıyor mu? Elleri ağzından çıkanın mimiği olmuyor mu? Dans ederken eller dikkatinizi çekmiyor mu? Sanatçının asaleti el bileklerinden parmak uçlarına kadar bir lamba gibi sahneyi aydınlatmıyor mu?

İşte böyle, bütün uzuvlarımız değerli, ama eller sanki biraz daha önemli yaratırken…

Söz uçar, yazı kalır…

Uçan sözlerimi yakalayıp sizinle buluşturan ellerime teşekkürü borç bilirim.