Sen nelerden keyif alıyorsun?
“Çocukluktan beri size yaşamın her farklı evresinde yaşamı sevdiren ,içsel özünüzü bulmanızda size yol gösteren keyifli aktiviteler neler oldu? Belki bunlardan bazıları size hizmet etmiyor gibi görünse de onlardan bazılarını yeniden yaşamınıza davet etmeniz gerekse mesela bunlar neler olurdu? Bu aktivitelere yeniden yer açsaydınız yaşamınız nasıl olurdu? Neler yapıyor olurdunuz?
Benim çocukluğumda özgürce sokakta oynardık yeni deneyimlerin çoğunu sokakta edinirdik; oyun oynardık, özgürce gülerdik koşardık, hiç hesap yapmadan kalbimizden geldiği gibi davranırdık. Sanırım benim en sevdiğim şey buydu; bedensel aktivite ve kazanma derdi olmadan oynadığımız oyunlar. Yani sadece sürece odaklanıp sonucunu düşünmeden sadece istediğin için onu yapmak. Peki şu anda bunlar hayatımda mı yoksa da davet edebilir miyim?” diye sordu Arzu Prema.
Aslında bakınca şu anda yaptığım tam olarak bu sevdiğim ve kendimde de etkisini gördüğüm bir yöntemin eğitimini alıyorum ve bunu oyunsu bir şekilde kalpten akarak aktarmaya çalışıyorum. İçimden gelmeyen her şey zaten beni inanılmaz sıkıştırıyor. Kendimi çocukluğumda içimde olan o bilgeliği bulmak için sorular sorarken buluyorum ya da bazen cevap veremiyorsam veya verdiğim cevap beni tatmin etmiyorsa bedenimi dinlerken buluyorum. Soruyorum kendime şu anda ne yapmak istiyorsun, ne yaparsan keyif alırsın? Bedensel aktivitelerden keyif aldığım için tenis öğreniyorum ve azcık ucundan oynuyorum, haftada bir power yoga yapıyorum haftada bir gün çok tempolu yürüyorum. Çocukken en sevdiğim şeylerden biri de blok flüt çalmaktı bir gün bunu bu sefer bir arkadaşım sordu: “Sen hangi enstrümanın sesinden en çok hoşlanırsın?” Gözümü kapattım ve dinlediğimde en çok keyif aldığım şeyin flüt sesi olduğunu fark ettim ve çok düşünmeden yan flüt derslerine başladım çünkü düşünsem “aman ne gerek varlar, bir de bu eksiktiler” çıkacaktı biliyorum. Hala ders alıyorum keyifle…
Sonra kitap okumayı, yeni şeyler öğrenmeyi çok severdim çocukken. Şu anıma bakınca yine içimde o öğrenme aşkı fakat kitap konusunda daha seçiciyim sanırım. Dikkatimi bir yöne vermek ve o konu hakkında yoğunlaşmak iyi hissettiriyor; ifade etmek, yazmak iyi geliyor. Biliyor musunuz ben çocukken de günlük tutardım. Defter defter günlüklerim var hala sakladığım yani aslında şu anda da bunu yapıyorum. Hep yaptıklarımı yazdım. Ya çocukken yapıp da şimdi yapmadığım neler var? Sanırım risk alma konusunda çocukken daha iyiydim. Hareketli bir çocuktum ve gerçekten yapmak istediğimi yapardım. Sonra büyüdükçe daha sınırlar koydum kendime, sanki rahat hissettim o sınırların içinde ama ruh deneyim istiyor, büyümek için risk almak istiyor. Belki de daha fazla sorumluluğu risk olarak görüyorumdur. Risk alırdım evet, ama bunun hangi konularda olduğu bana kalsın. Belki bir gün onu da yazarım. Şu anda bu riski alamıyorum.
Sevgiyle kal, beraber yürümek çok güzel.
Görsel: Cait Brennon Illustration
