theme-sticky-logo-alt

Çelik Kafes

Çelik kafesli panzerler gezip dolaşır
Issız şehrin puslu gecelerinde
Kim bilir kaç kaçak var gökyüzünün altında
Çelik kafesli panzerler pusu atarken
Çıplak korumasız bedenler kovalarken en acımasızca
Bir el uzanır şefkatli ve anaç
Tutup pusudan çekip alır
Hunharca öldürüp yok etmek isterken bedenini
Sessizliği boğan hüzünlü gözlerden bir damla
Sevinç gözyaşı yuvarlanır yanaktan aşağı düşer
Kalpte de çılgınca bir ritim
Pusuya yatan, pusuda olan
Linç edilen duygulara kelepçe vuran
Çekip çıkaramadığım karanlık
Zihinsel dehlizlerin kuytu köşelerinde
Çelik kafesli panzerler tutsak
Bitip tükenmeyen yazgılardan kurtulmak
Çekip çıkaramadığım zihin zindanımdan
Her odası puslu, her odası karanlık sessizce biçare
Her biri bir hikâye anlatır

Önceki Yazı
Bir Portakal Sorunsalı- Dönüşüm Başladı
Sonraki Yazı
Günlerden Cuma- Yolun Kendisi
15 49.0138 8.38624 1 1 4000 1 https://daginikkalsin.com 300 0