Günlerden Cuma’ydı. Kendine akşamdan söz vermişti Derin. Sabah ilk alarmla uyanacak ve rutinleri ile buluşacaktı yeniden. Yoga pratiği yapacak, yapmak isteyip bahanelerle yapmadığı resme başlayacak ve yazı yazacaktı. Sabah alarmları kapatıp yattı ve beklediğinden çok daha geç bir saatte kendiliğinden uyandığında içinde bir suçluluk vardı. Suçluluk hissi şöyle diyordu: “Kalkamadın, yine hiçbir şey yapmadığın bir...Devamını Oku