theme-sticky-logo-alt
edebiyat

Vakit

Mevsim döngüsüdür hızlanan…Kalp çarpıntıları gibiİflah olmaz artık.Geriye dönüşlerNafile bir arayıştan öteMüktesepleşir hayatında.Derin girdapların da…Kırık kanatlı kuş muzdaripliğinde;Sende sensizliğin duruşu,Sende umutların yok oluşu,Ölüm bizi ayırana kadarYalanı saklı…Zamandaysa zamansızlığın gizi var.Vakit ölüm ayırma vakti değil,Vakit yarın yok vakti…Yarının asla kimsenin olmadığı,Belki de olmayacağı vakittir.Vakit aslında vakitsizlik vaktidir.Kimse kimseye ait değil,Ölüm ayırana kadar hiç değil.En azından yalan değildir.Ne...Devamını Oku

Geldim

En güzeli ne biliyor musun sevgilim?Artık “artık” diye başlayan cümleler kurmuyorum.Ortasından başladım belki bu hayata,Biraz geç kaldım belki sana,Ama bil ki bütün bitişleri bitirdim de geldim.Hatta çiçeği burnundaİkinci bir can bile taşıyorum…Okuduğum yazdığım senin için,Bildiğim her şey sana dair.

Ne fark eder?

  Ne fark eder haklı olsan?Ne fark eder mutlu olsan?İkisi de hikaye,İşte fark eden bu! Onca şey yazarız, kimliklerden ibaret sanarız kendimizi.Gün 24 saat, dakika 60 saniye gibi gelirOysa hepsi birer rüya. “Yalnızca hakikat iyileştirir” diyen oldu,“Bilincine getirmediklerin kader olur” dedi öbürü.Biri mantra fısıldadı,Beriki enerjilerle süsledi. Bir boşluk var ki dolduramadı kimse,Sızdırdı tüm akanları,Uymadı hiçbiri.Aramaya...Devamını Oku

Hüzün 

Hüzün çöktü gökyüzüne ve bana…Van Gölü’nün koyu maviliğinden,Erek Dağı’nın yüceliğine değinTutsaklık işledi beynimeBağırmak istesen, martılar ulaştırır sesini,Umutlarını tüketir beklemek,Özgürlüğe kavuşmak; nafile bir umutOlsa olsa;Van Gölü’nün kaderidir benimkisi de,Umuduysa…Erek Dağı’nın dumanlı başına ulaştırmakNafile bir çabadan öte.Hüzün çökse ebediyete kadarSeni terk etmez.Kaderin tamamı iseBir muamma, bekle ve de gör.

O Bilir

  Kendinden bi’haberKendinden habersizKendine körKendine müslüman Hep sen hatalıHep sen yanlışHep sen vurdumduymazHep sen doymaz Ben doğruBen hatasızBen sağduyuluBen açlıkta da olgun Bir o gelseBir bana baksaBir de sana,O bilir.

Günlerden Cuma

Günlerden Cuma’ydı. Kendine akşamdan söz vermişti Derin. Sabah ilk alarmla uyanacak ve rutinleri ile buluşacaktı yeniden. Yoga pratiği yapacak, yapmak isteyip bahanelerle yapmadığı resme başlayacak ve yazı yazacaktı. Sabah alarmları kapatıp yattı ve beklediğinden çok daha geç bir saatte kendiliğinden uyandığında içinde bir suçluluk vardı. Suçluluk hissi şöyle diyordu: “Kalkamadın, yine hiçbir şey yapmadığın bir...Devamını Oku

Yüzleşme 

Gidişine böyle hüzünleneceğimi bilmezdim.İki dirhem bir et, mecalsiz titrek bedeninYokluk varlığına hükümlü…Sürgün yiyen beden gidişe hazırlanırkenYolcu olduğunu ziyan günlerde hatırlayanBi çare sessizlik demindeyim. İçimde yer mi açıldı,Yoksa dibi görünmeyen kuyudanSesim mi yankılandı bilmem!Onca kahır,Gidince ağlayan gözler aslında kim içindi ? Çekilen dertlere mi, çektirenin gidişine mi?Hasılı… Kul sadece kendinden değildi.Hakkını arayan ve isteyen nefs içinHakkın...Devamını Oku

Kendime

  Hızımı sakinliğe, Aceleciliğimi teslimiyete, Geleceğimi, geçmişimi şimdiye, Acımasızlığımı şefkate dönüştürüyorum. Öfkemi ihtiyaçlarıma, Korkumu sevgiye, Güvensizliğimi teslimiyete, Beni kendime dönüştürüyorum.   Görsel: Janet Bright

Kelimelerden Dünya Kurmak

  Yalnız bir adamdı Sait Faik. Bütün dünyası kendi kahramanlarından kuruluydu. Onlar da onun tarafından yaratıldıklarını bilseler çoktan nanik yapar giderlerdi, her şey o yüzden bir öykü sınırı içinde tutuluyordu. Yarattığı insan ruhları hep kendinden parçalar taşıyordu, hepsinin huyunu suyunu bilirdi. Onlarla sabah kahvaltıya uyanır, sobanın üstünde duran bir fabrikaya benzettiği çaydanlıktan çay içer, bir...Devamını Oku
15 49.0138 8.38624 1 1 4000 1 https://daginikkalsin.com 300 0